Ik stop ermee!?

januari 2018 | over Dasja

Ik stop ermee!?
Althans dat dacht ik.

Dit verhaal gaat niet over koetjes en kalfjes maar is persoonlijk en emotioneel.
Dit is mijn terugblik op het jaar 2017…
Een jaar met sky high hoogtepunten en rock bottom dieptepunten.

Wil je weten waarom?
Dat ga ik nu met je delen!

Ik stop ermee!?

januari 2018 | over Dasja
Het jaar 2017 was nog maar net begonnen toen klanten ineens de behoefte leken te hebben om over de prijs te onderhandelen. Afspraken werden niet meer serieus genomen en om dubieuze reden kort van tevoren afgezegd. De brutaliteit zoog mij helemaal leeg.

Uit onverwachte hoek kwam de finaleklap. Een klant stond bij mij voor de deur en kwam om te onderhandelen over een fotosessie die al stond ingepland. Ze overwoog om over te stappen naar een andere fotograaf die niet om een aanbetaling vroeg en meer digitale bestanden leverde. Maar… als ik de aanbetaling zou schrappen en wat extra digitale bestanden gaf, dan zou ze wel bij mij blijven. Met open mond keek ik deze klant aan. Gebeurde dit echt aan mijn voordeur?

Het jaar 2017 was nog maar net begonnen toen klanten ineens de behoefte leken te hebben om over de prijs te onderhandelen. Afspraken werden niet meer serieus genomen en om dubieuze reden kort van tevoren afgezegd. De brutaliteit zoog mij helemaal leeg.

Uit onverwachte hoek kwam de finaleklap. Een klant stond bij mij voor de deur en kwam om te onderhandelen over een fotosessie die al stond ingepland. Ze overwoog om over te stappen naar een andere fotograaf die niet om een aanbetaling vroeg en meer digitale bestanden leverde. Maar… als ik de aanbetaling zou schrappen en wat extra digitale bestanden gaf, dan zou ze wel bij mij blijven. Met open mond keek ik deze klant aan. Gebeurde dit echt aan mijn voordeur?
Dit was voor mij de druppel en emoties overmanden mij. Ik voelde me leeg en gebroken. Alles wat zich de laatste maanden had afgespeeld kwam er in één keer uit. Pijn en verdriet, ze gingen over in boosheid. Ik was boos op alle kwetsende en respectloze woorden die over mij en mijn bedrijf werden uitgesproken. Maar ik was vooral…. boos op God. Hij was het toch die mij had gemaakt als fotograaf? Hij was er toch bij toen de fundamenten voor Das’ Knuss werden gelegd? Vertelde God mij dat ik er nu mee moest stoppen? Dit kon ik echt niet meer aan. Een handje vol klanten zou ik nog afhandelen en dan was het klaar. Einde Das’ Knuss Fotografie, einde Dasja de fotograaf.

Vol emotie heb ik mijn hele bedrijf bij elkaar geschraapt en met volle kracht recht in Gods maag gesmeten, samen met al mijn pijn en verdriet. ‘Hier God, hier heeft U mijn bedrijf en ik wil het niet meer terug!! Geef mij alstublieft een ander talent!’

Het enige zinnige wat ik nu nog kon doen was bidden.
‘Heer ik kan niet meer, ik wil niet meer!’
Maar waarom doet de gedachte te stoppen zo’n pijn?
Eén van de opdrachten die nog gepland stond en ik nog wilde doen, alvorens mijn bedrijf op te doeken vond plaats op een prachtige zonnige zaterdag. Ik mocht een liefdevolle familie vastleggen, maar compleet waren ze niet. Mylan van bijna zes ontbrak. Lieve Mylan heeft na zijn geboorte maar 13 uren mogen leven. Zijn moeder vroeg mij of ik Mylan kon toevoegen als schaduw. Maar hoe of wat, dat was aan mij. Mijn creatieve brein maakte in korte tijd overuren, al snel had ik het plaatje voor me. Ik wilde dat hij aan de hand van zijn moeder mee zou lopen, maar dan wel écht hand in hand! Thuis heb ik geschoven en getekend in photoshop tot ik Mylan mee zag lopen met het gezin en hij er helemaal bij hoorde. Toen ik dat zag voelde ik een enorme emotie en wist ik dat hij af was.

Wat het online zetten van deze foto teweeg zou brengen zag helemaal niemand aankomen. De foto die bedoeld was om andere ouders met zo’n groot verlies een hart onder de riem te steken ging viral op het internet en werd zelfs trending topic bij Google. Duizenden likes stroomden binnen en veel kranten publiceerden de foto. Vele complimenten voor de dappere ouders en heel veel positieve woorden en complimenten voor mij als fotograaf. Precies op het juiste moment kreeg ik de bemoediging die ik nodig had na alle negativiteit.

Eén van de opdrachten die nog gepland stond en ik nog wilde doen, alvorens mijn bedrijf op te doeken vond plaats op een prachtige zonnige zaterdag. Ik mocht een liefdevolle familie vastleggen, maar compleet waren ze niet. Mylan van bijna zes ontbrak. Lieve Mylan heeft na zijn geboorte maar 13 uren mogen leven. Zijn moeder vroeg mij of ik Mylan kon toevoegen als schaduw. Maar hoe of wat, dat was aan mij. Mijn creatieve brein maakte in korte tijd overuren, al snel had ik het plaatje voor me. Ik wilde dat hij aan de hand van zijn moeder mee zou lopen, maar dan wel écht hand in hand! Thuis heb ik geschoven en getekend in photoshop tot ik Mylan mee zag lopen met het gezin en hij er helemaal bij hoorde. Toen ik dat zag voelde ik een enorme emotie en wist ik dat hij af was.

Wat het online zetten van deze foto teweeg zou brengen zag helemaal niemand aankomen. De foto die bedoeld was om andere ouders met zo’n groot verlies een hart onder de riem te steken ging viral op het internet en werd zelfs trending topic bij Google. Duizenden likes stroomden binnen en veel kranten publiceerden de foto. Vele complimenten voor de dappere ouders en heel veel positieve woorden en complimenten voor mij als fotograaf. Precies op het juiste moment kreeg ik de bemoediging die ik nodig had na alle negativiteit.
Na een week keerde de rust terug en zat ik heerlijk in de zon met een grote kop cappuccino. Een vriendin belde mij bezorgd op hoe het met mij ging. Per slot van rekening was het laatste nieuws dat ik ten minste een jaar zou stoppen met fotograferen. Ze vroeg mij: ‘…en heeft God je al antwoord gegeven?’ Ja, dat had Hij en het antwoord was kraakhelder!

De bal van frustratie die ik zo hard in Gods maag had gegooid kwam drie keer harder terug. Vol schaamte besefte ik hoe kwaad ik op God was geweest. Het antwoord van God was zo duidelijk alsof Hij naast mij stond en tot mij sprak: ‘Wie ben jij om het talent dat Ik je gegeven heb terug te geven?’ Ik kon niet anders dan op dat moment, mijn bedrijf teruggeven aan God. Maar nu zouden Hij en ik daarin samen optrekken.
God heeft mij dit jaar echt geleerd om dankbaar te zijn voor mijn talent en hier respectvol mee om te gaan. Ik ben zo enorm dankbaar dat ik in de aflopen jaren zoveel bijzondere en unieke mensen heb mogen ontmoeten en heb mogen vastleggen.

Dit was mijn 2017.

Ik hoop dat je net als ik ook mag leren om het talent dat God je geeft te omarmen. Mocht je na willen kletsen of heb je vragen dan mag je mij uiteraard bellen of mailen.

Een Gezegend 2018!
Liefs Dasja

God heeft mij dit jaar echt geleerd om dankbaar te zijn voor mijn talent en hier respectvol mee om te gaan. Ik ben zo enorm dankbaar dat ik in de aflopen jaren zoveel bijzondere en unieke mensen heb mogen ontmoeten en heb mogen vastleggen.

Dit was mijn 2017.

Ik hoop dat je net als ik ook mag leren om het talent dat God je geeft te omarmen. Mocht je na willen kletsen of heb je vragen dan mag je mij uiteraard bellen of mailen.

Een Gezegend 2018!
Liefs Dasja

Pin It on Pinterest