‘Ons kleine meisje… Lisanne’ Na weken van talloze ziekenhuisbezoeken, onderzoeken, spanning en machteloosheid is op 2 maart 2013 onze dochter Lisanne, na een zwangerschap van 31 weken en 6 dagen, overleden. Lisanne is ons eerste kindje en tot ons groot verdriet hebben we haar nooit aan kunnen kijken, hebben wij haar nooit horen lachen of huilen en zullen we nooit weten wat voor dametje zij zou zijn geworden, omdat zij ‘stil’ werd geboren. De gehele zwangerschap verliep niet geheel vlekkeloos. Al in een vroeg stadium kwamen we onder controle van het ziekenhuis, maar na verdere onderzoeken en uiteindelijk een goede 20 weken echo konden we voorzichtig gaan genieten van de zwangerschap. Vanaf 27 weken was het hartje iets vergroot. Onze gynaecoloog kon ons vertellen dat we ons er geen zorgen over moesten maken omdat duizenden mensen dit schijnen te hebben (en het niet eens weten). Bij een extra controle in het Erasmus werd onze ergste nachtmerrie werkelijkheid; de specialisten constateerden veel vocht in het lichaampje van Lisanne en gaven aan dat er een grote kans zou zijn dat zij in de buik zou komen te overlijden. Vanaf 28 weken zwangerschap heeft onze dochter dan ook moeten vechten voor haar leven. Weken vol onderzoeken/echo’s, verdriet, angst en onmacht volgde. Op 4 maart 2013 is Lisanne, na bijna 32 weken en een natuurlijke bevalling, stil ter wereld gekomen. Een prachtig meisje, alles klopte, behalve haar hartje. We hebben haar welgeteld één dag kunnen zien en vasthouden. Heel verdrietig en onwerkelijk, nog steeds, ook na 5 jaar. Inmiddels zijn wij ook de trotse ouders van haar broertjes Roan (4) en Luka (2). Zij weten niet beter dan dat Lisanne deel uitmaakt van ons gezin. We bezoeken haar ‘plekje’ op de begraafplaats regelmatig en de jongens zwaaien haar gedag, geven een kus op haar gedenksteen en roepen ‘dag zus! dag Lisanne!’ en kijken thuis regelmatig in haar fotoboek. Vooral met de feestdagen wordt vaak gezegd: ‘Laten we met de hele familie op de foto gaan’. Voor ons heel dubbel en confronterend omdat we er niet ‘allemaal’ op staan. Toen een jaar terug de eerste schaduwfoto van Dasja online verscheen wisten wij het meteen; dat willen wij ook! De fotosessie met Dasja was erg leuk! Roan was meteen verkocht en ook Luka liet al snel zijn kuiltjes in zijn wangen zien. Het eendje dat steeds van Dasja haar hoofd afviel heeft grote indruk gemaakt op de jongens en zorgde voor vele mooie glimlachen op hun gezicht. Wat een pret! Alhoewel Lisanne regelmatig genoemd wordt en écht deel uitmaakt van ons gezin is het nu heel fijn een foto te hebben waar wij met zijn allen op staan! Zodat we kunnen laten zien dat wij geen ouders zijn van twee zoontjes maar ook een dochter waar we ontzettend trots op zijn. De schaduwfoto is prachtig geworden en krijgt een mooie plekje in ons huis! Lieve Dasja…dank je wel!